در چند دهه اخير سازمانها

[Alshebel]

مقدمه

در چند دهه اخير سازمانها در محيطي بسيار پيچيده، پويا و سراسر رقابتي به کسب و کار ميپردازند که لازمه چنين محيطهايي بهرهمندي از منابع و امکانات با قابليت سازگاري و انطباق با پيچيدگيهاي محيطي است، به نحوي که سازمان را جهت دستيابي به اهداف استراتژيک خودياري نمايند. در اين بين نيروي انساني مستعد و کارآمد به عنوان يک منبع با ارزش که قادر است براي سازمان مزيت رقابتي ايجاد کند از سوي سازمانها مورد توجه قرار گرفته است. از اين رو ضروري است که سازمانها براي مقابله با آينده نه چندان دور که در آن کمبود در عرضه کارکنان با استعداد وجود دارد، آمادگيهاي لازم را کسب نمايند (حقاني، 1400). از اوايل دهه 1990 تقاضا براي استعداد بيشتر از بازارهاي عرضه شده آن است، اين روند به کمبود استعدادهاي جهاني منجر شده است (پسيما و ديتز، 2019). پس از بحث در مورد مديريت استعداد عمدتاً در زمينه شرکت‌هاي چندمليتي بخش خصوصي، پژوهشگران به درخواست‌ها براي گسترش مطالعات مديريت استعداد به طيف وسيع‌تري از